'Mijn schoonouders gaan naar precies dezelfde bestemming tijdens onze huwelijksreis'

Een onverwachte mededeling

De plannen waren gemaakt, de voorpret was in volle gang, tot Kars op een dag met een mededeling kwam die Gera met verstomming sloeg. “Mijn ouders vonden het zo leuk klinken hoe enthousiast je was over onze bestemming, dat ze besloten hebben om daar ook hun vakantie te boeken,” vertelde hij haar op een dag, bijna terloops. Gera herinnert zich hoe ze hem ongelovig aankeek en vroeg: “Wat? Wanneer?” Kars had voorzichtig geantwoord: “Tegelijk met ons. Ze verblijven zelfs in hetzelfde hotel.”

Woede en teleurstelling

Op dat moment voelde Gera hoe haar perfecte beeld van hun romantische huwelijksreis in duizend stukjes uit elkaar viel. Dit zou hún tijd samen moeten zijn, zonder bemoeienis van anderen. Later vertelde ze: “Ik vroeg hem meteen waarom het nu moest. Ze kunnen altijd gaan! Waarom precies dan?”

Kars had zijn schouders opgehaald. “Ik heb het ook gevraagd,” had hij gezegd. “Mijn moeder zei dat ze vrij hebben genomen voor onze bruiloft en dat het goed in hun planning paste. En omdat we toch in de buurt zijn, kunnen ze ons misschien een paar keer zien voordat we vertrekken.”

Gera voelde de woede in zich opborrelen. “Dit ging mis,” zou ze later zeggen. “Dit ging helemaal mis.” Ze had hem toen gezegd: “Dit is onze huwelijksreis! Het hoort iets van ons samen te zijn. Niet iets waar we ook nog rekening moeten houden met je ouders.”

Bekijk ook

'Mijn vriendin is niet meer welkom op mijn bruiloft terwijl ze net €2.000 heeft uitgegeven aan mijn vrijgezellenfeest' | Dingen voor Vrouwen

In een verrassende wending rondom haar aanstaande bruiloft, heeft Emily* besloten haar vriendin Rachel niet meer uit te nodigen, ondanks het feit dat Rachel recent tweeduizend euro heeft uitgegeven aan haar vrijgezellenfeest. De reden? Rachel's gedrag tijdens de reis was allesbehalve feestelijk.

Kars had geprobeerd haar gerust te stellen. “Ze hebben beloofd hun eigen ding te doen,” had hij gezegd. “Ze willen echt niet in de weg lopen.”

Maar Gera kende zijn moeder. Ze mocht haar als toekomstige schoonmoeder best graag, maar ze was aanhankelijk. Regelmatig klaagde ze over hoe ver Kars en nu ook Gera van hen vandaan woonden. “Ik had geen vertrouwen in het idee dat hun huwelijksreis onaangetast zou blijven,” vertelde Gera later.

Een laatste poging

In paniek had ze haar ouders gebeld. Haar moeder was het roerend met haar eens geweest: dit was niet oké. Haar vader was minder uitgesproken. “Ach, misschien valt het wel mee. Je laat je er te veel door meeslepen,” had hij gezegd.

Maar Gera kon het niet loslaten. Diezelfde avond confronteerde ze Kars. “Je moet ze vragen hun plannen te wijzigen,” had ze geëist. “Ik heb het geprobeerd,” had Kars geantwoord. “Ze beloven dat ze zich afzijdig houden. Wat wil je dat ik doe? Ze leugenaars noemen?”

Haar woede schoot opnieuw omhoog. “Als dat nodig is, ja!” had ze geroepen, voordat ze het kon tegenhouden. Kars had haar met een gekwetste blik aangekeken en was stilgevallen. Meteen besefte Gera dat ze te ver was gegaan. “Het spijt me,” fluisterde ze. “Ik had dat niet moeten zeggen.”

Maar de frustratie bleef knagen. Dit was niet de huwelijksreis die ze zich had voorgesteld. Dit zou altijd in haar achterhoofd blijven zitten. Wat vind jij: heeft ze het recht om zich zo te voelen? Of was ze de enige die hier een probleem van maakte?

*De namen in dit artikel zijn gefingeerd.

Artikel bewaren? Pin ‘m op Pinterest!