/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F02%2Fry1FQeJJaxeOPg1738846079.png)
Jonge moeder
Johanna vertelt hoe haar dochter Gisa haar zoon meerdere keren heeft achtergelaten. "Ik heb mijn dochter grotendeels alleen opgevoed nadat mijn man overleed aan kanker toen ze zes jaar oud was," vertelt ze. "Ik heb altijd mijn best gedaan om haar alles te leren wat belangrijk is in het leven en haar op een goede manier te begeleiden, met een balans tussen discipline en plezier."
Toen haar dochter op 18-jarige leeftijd zwanger raakte, probeerde Johanna haar te steunen. "Ik vond dat ze nog niet klaar was voor een kind en heb haar aangeraden een abortus te overwegen," legt ze uit. "Maar ze besloot door te zetten en uiteindelijk was dat haar keuze. Toen haar zoon eenmaal geboren was, begon ze echter snel te klagen. Ze kon niet omgaan met het huilen of de aandacht die hij nodig had."
Verdwenen
Na een paar maanden gebeurde er iets onvoorstelbaars. "Toen hij zes maanden oud was, liet ze ons in de steek. Ze liet een briefje achter waarin ze schreef dat ze haar leven opnieuw ging beginnen met een rijke vriend die ze online had ontmoet," deelt Johanna. "Ik was kapot, maar besloot haar zoon op te voeden alsof het mijn eigen kind was. Hij is echt een zegen."
Jarenlang heeft Johanna alles gegeven om de jongen een stabiel leven te bieden. Maar drie maanden geleden kwam er plotseling een telefoontje van Gisa. "Ze zei dat ze spijt had en dat ze opnieuw contact wilde," vertelt ze. "Ik heb haar meteen duidelijk gemaakt dat haar zoon bij mij zou blijven totdat ze had bewezen dat ze verantwoordelijk kon zijn."
'Ze liet een briefje achter'
Helaas duurde de verzoening niet lang. "Binnen een paar weken begon ze weer te klagen," zucht Johanna. "Ze kwam niet opdagen bij schoolactiviteiten en vond het te veel moeite om aandacht aan haar zoon te besteden. Ik bleef haar eraan herinneren dat ze verantwoordelijkheden heeft, maar gisteren vertrok Gisa opnieuw. Midden in de nacht, terwijl wij sliepen. Ze liet een briefje achter waarin stond dat ze dit niet aankon en haar leven opnieuw ging opbouwen in het buitenland."
Nu zit Johanna met een groot dilemma. "Ik heb tegen haar zoon gezegd dat zijn moeder naar het ziekenhuis is gegaan," biecht ze op. "Maar in werkelijkheid heeft ze ons opnieuw verlaten. Hoe kan ik hem troosten zonder hem de waarheid te vertellen? Hoe laat ik hem voelen dat hij geliefd en veilig is, terwijl ik weet dat zijn eigen moeder hem keer op keer in de steek laat?"
Wat vinden jullie: moet ze eerlijk zijn tegen haar kleinzoon, of is het beter om hem voorlopig in de waan te laten?
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd.
Artikel bewaren? Pin ‘m op Pinterest!