‘Mijn ouders overwogen abortus te plegen toen ze erachter kwamen dat ik een meisje was, ze wilden een zoon’
Sinds haar geboorte wordt Tara* (22) anders behandeld door haar ouders dan haar broers en zussen. Toen ze nog maar twee maanden oud was, stuurden haar ouders haar alleen naar India voor vier jaar. Daarnaast werden haar verjaardagen niet gevierd en die van haar broers en zussen wel. Hoewel de relatie met haar ouders inmiddels is verbeterd, kan Tara haar ouders nog steeds niet helemaal vergeven. Op het forum Reddit deelt ze haar verhaal.
Een zoon is ‘belangrijk’
Tara komt uit een familie met Indiase roots. Ze is nu 22 jaar oud en de derde dochter die haar ouders kregen. “In de Indiase cultuur is het ‘belangrijk’ om een zoon te hebben die je land in bezit neemt en voor je zorgt als je oud bent,” begint Tara haar verhaal. “Toen mijn moeder ontdekte dat ik een meisje was, heeft ze abortus overwogen.” Gelukkig was er iemand die haar moeder vertelde dat doktoren ook ongelijk kunnen hebben en het alsnog een jongen zou kunnen worden. Haar moeder veranderde van gedachten en brak de zwangerschap niet af. Maar de doktoren hadden gelijk, ze was zwanger van een meisje en Tara kwam ter wereld.
Naar India gestuurd
Dat haar ouders niet blij waren met een derde dochter, bleek al heel snel. “Toen ik twee maanden oud was, nam mijn grootmoeder me mee naar India,” vertelt Tara. De jonge Tara bleef vier jaar in India omdat haar moeder zogenaamd niet voor haar kon zorgen en geen vaste baan kon krijgen. “Mijn ouders kwamen me nooit bezoeken, terwijl ze het geld er wel voor hadden.” Toen Tara oud genoeg was voor de kleuterschool, ging ze terug naar huis.
Drie dagen feest
Toen zes jaar later Tara’s broertje ter wereld kwam, ging het er heel anders aantoe. Er was een driedaags feest en Tara’s ouders namen iedereen mee naar India om de geboorte ook daar groots te vieren. Een zoon was duidelijk zeer gewenst. Al deze factoren hebben ervoor gezorgd dat de band tussen Tara en haar ouders niet de allerbest was. “Toen ik ging studeren verbeterde de relatie met mijn ouders. Ik wilde een goede band met hen hebben, dus ik hielp mijn moeder met alles.” De inzet van Tara leek zijn vruchten af te werpen: “Ze begonnen te zeggen dat ze van me hielden én mijn verjaardagen werden gevierd.”
Geen verjaardagsfeest
Tara heeft nooit echt genoten van haar verjaardag en nu – 20 jaar later – begrijpt ze waar dat vandaan komt. Tijdens de quarantaine besloot Tara om alle familiefoto’s eens te bekijken en dat heeft een hoop duidelijk gemaakt. “Toen ik die foto’s zag, besefte ik dat mijn ouders mijn verjaardag nooit hebben gevierd. Er zijn meerdere verjaardagsfeestjes voor de rest van mijn broers en zussen geweest, maar niets voor mij. Zelfs niet toen ik na vier jaar terugkwam uit India.” De ontdekking brak haar hart. “Het voelt mijn hele leven al alsof ik moet vechten om wat liefde. Waarom zouden ze een kind dat aandoen? Ze hadden toch sowieso onvoorwaardelijk van me moeten houden?”
Confrontatie met moeder
Binnenkort is Tara weer jarig en dat leverde opnieuw een bizar gesprek op met haar moeder. “Ik vertelde mijn moeder dat ik mijn verjaardag vier met mijn vriend en dat ik het de volgende dag met hen kan vieren.” Die mededeling zorgde voor verontwaardiging bij haar moeder: “Je wilt het niet met ons vieren om middernacht?” vroeg ze haar dochter. Waarop Tara zei: “Sinds wanneer geef je om mijn verjaardag?” Tara vertelde haar moeder dat ze de foto’s van vroeger had gezien en dat ze had ontdekt dat haar verjaardag vroeger nooit is gevierd. “Mijn moeder zei dat er geen foto’s van mijn verjaardag zijn, omdat er toen nog geen telefoons waren om een foto mee te maken.” Tara wist meteen dat dat onzin was. “Hoe kun je dan in hemelsnaam foto’s maken van mijn broers en zussen, als je geen telefoon had?”
Foto als bewijs
De confrontatie zorgde ervoor dat haar moeder overstuur raakte en moest huilen. “Ze gaf toe dat ze een fout had gemaakt door me naar India te sturen en zei dat ze er veel spijt van had.” Toch bleef ze volhouden dat het onmogelijk was dat Tara haar verjaardagen niet werden gevierd. “Toen heb ik gezegd dat ik erover op zou houden, als ze een foto zou opzoeken van een verjaardagsfeestje van mij.” Helaas voor Tara is dat tot op heden nog nooit gebeurd. Ze vindt het dan ook moeilijk om haar ouders te vergeven. Veel lezers op het forum herkennen zich in Tara’s verhaal: “Het is heel moeilijk om je ouders na zoiets te vergeven.” Ben jij het daarmee eens?
*Tara is niet de echte naam van deze vrouw. Op het forum Reddit deelt ze haar verhaal onder de naam u/byecarbonate.
Lees ook: Nooit klaar: ‘Moederschap staat gelijk aan een 98-urige werkweek’
Bron: Reddit | Beeld: Pexels