Robert-Jan: 'Mijn vrouw wil €8000 voor een cosmetische ingreep'

Emotioneel verzoek

Robert-Jan, vader van twee jonge kinderen en de enige kostwinner in het gezin, werd onlangs geconfronteerd met een emotioneel verzoek van zijn vrouw, Esther. Voor haar verjaardag vroeg zij of ze een cosmetische ingreep mocht ondergaan ter waarde van €8.000, om de littekens op haar wangen te laten verminderen. De littekens zijn het gevolg van een mislukte huidbehandeling, uitgevoerd tien jaar geleden door een zogenaamde 'huidspecialist' die achteraf helemaal niet bevoegd bleek. Esther’s moeder, Monique, was destijds degene die haar meenam.

Verstoord zelfbeeld

De schade van de behandeling is niet alleen zichtbaar aan de buitenkant, maar heeft diepe sporen nagelaten in Esther’s zelfbeeld. Hoewel de littekens niet zo opvallen dat mensen op straat hun hoofd omdraaien, zijn ze wel duidelijk zichtbaar als je goed kijkt – en belangrijker nog: ze vormen de bron van jarenlang psychisch ongemak. Robert-Jan merkt op dat Esther in het verleden nare opmerkingen heeft gekregen, en dat ze sindsdien kampt met ernstige onzekerheid.

Toch heeft Robert-Jan bedenkingen bij het verzoek. Niet omdat hij Esther niet zou willen steunen – integendeel. “Ik vind haar prachtig en zou niets aan haar veranderen,” zegt hij, “maar dat lijkt haar niet te helpen.” Hij maakt zich zorgen dat de operatie niet de oplossing biedt waar Esther op hoopt. “Is dit echt het wondermiddel waarop ze hoopt?” vraagt hij zich af. Hij denkt dat therapie misschien een gezondere route is, om te werken aan het onderliggende trauma en zelfbeeld.

Dure ingreep

Daarnaast speelt ook het financiële plaatje mee. Robert-Jan heeft al eerder grote bedragen uitgegeven voor Esther’s welzijn: LASIK-ooglaseren, geavanceerde gehoorapparaten (die zij niet medisch nodig had, maar graag wilde voor scherper gehoor), en laserbehandelingen van duizenden euro's. “Ik geef graag geld uit om goed voor haar te zorgen, maar wel binnen redelijke grenzen en als het echt effect heeft.”

Wat Robert-Jan vooral dwarszit, is dat Esther’s moeder Monique destijds een cruciale rol speelde in het ontstaan van het probleem – en bovendien zelf heeft aangegeven dat ze 'alles zou doen om het goed te maken.' Daarom vroeg Robert-Jan zich hardop af: “Waarom word ik nu gevraagd om te betalen voor iets wat haar moeder indirect veroorzaakt heeft?” Esther reageerde gekwetst en geërgerd: “Prima! Dan hoef jij het niet te betalen!” Maar volgens Robert-Jan was dat geen antwoord op de daadwerkelijke vraag.

Robert-Jan overweegt nu meerdere opties:

• Monique betaalt (deels) mee aan de behandeling;
• Hij deelt de kosten met haar moeder;
• Hij betaalt het volledige bedrag zelf;
• Of hij betaalt niets en raadt Esther aan om therapie te proberen, waarbij hij vindt dat Monique verantwoordelijk zou moeten zijn voor de kosten van de ingreep.

Nu vraagt hij zich af: is hij onredelijk door hierbij stil te staan? Of bestaat er een middenweg die zowel Esther’s emotionele behoefte als zijn eigen zorgen erkent?

*De namen in dit artikel zijn gefingeerd.