‘Ik wil eindelijk mijn eigen leven gaan opbouwen’
Janice* heeft een oudere zus die een zware vorm van autisme heeft. Dat heeft ervoor gezorgd dat Janice al haar leven lang de rol van oppas heeft. Inmiddels is ze eraan toe om haar eigen leven op te starten, zonder de continue zorg over haar zus. Haar ouders zijn het daar echter niet mee eens, wat tot felle discussies leidt. Op Reddit vraagt Janice lezers om raad.
Altijd excuses
“Op dit moment ben ik bezig met het plannen van een feestje”, begint Janice haar verhaal. “Ik heb een zwaar autistische zus, Simone. In de loop der jaren heb ik een behoorlijke hekel aan haar gekregen. Ze heeft namelijk regelmatig woedeaanvallen, waarbij ze vroeger ook veel van mijn spullen kapot heeft gemaakt. Mijn ouders hebben altijd wel een of ander excuus voor haar gedrag. Hoewel Simone ouder is dan ik, moet ik regelmatig op haar passen. Ik heb al vaak bij mijn ouders aangekaart dat ik dat niet leuk vind, maar dat levert me alleen maar straf op.”
Tijd voor een eigen leven
De verzorgende rol die Janice opgelegd krijgt, heeft haar al vaak belemmerd in het leven. “Ik kan bijvoorbeeld geen relatie aangaan, want die jongen wordt meteen door Simone weggejaagd. Hoewel ik er inmiddels voor betaald krijg om op haar te passen, compenseert dat niet voor alle uren die ik bij haar moet zijn. Ik ben er inmiddels aan gewend geraakt dat ik haar continu in de gaten moet houden, maar ik wil ook graag de dingen kunnen doen die iedereen van mijn leeftijd doet. Daarom heb ik gesolliciteerd voor een zomerbaantje, zodat ik vaker wegkan.”
Zus ook uitnodigen
Janice had haar ouders netjes van tevoren op de hoogte gesteld van haar feestje, maar dat had ze beter niet kunnen doen. “Ze zeiden meteen dat ik Simone ook uit moet nodigen, omdat ze die avond zelf een date hebben samen. Mijn plan voor een leuk feest viel daarmee meteen in duigen. Ik besloot om voor mezelf op te komen en te zeggen dat Simone er niet bij kon zijn. Het feest vindt plaats bij een vriendin van me, die veel breekbare spullen in huis heeft. Ik wil Simone niet bij het feest hebben, en haar onhandigheid is een goede extra reden. Mijn moeder was het er echter niet mee eens en zei dat ze kapotte dingen prima kon vergoeden.”
Eigen kind, eigen verantwoordelijkheid
Janice besloot haar moeder ook te vertellen over haar baantje en over het feit dat ze plannen had om het huis uit te gaan. “Mijn zus is dan niet meer mijn probleem. Mijn moeder werd behoorlijk kwaad en zei dat ik niet weg kon gaan, omdat ze me nodig hebben. Mijn ouders blijken zelf met vervroegd pensioen te willen en hadden in hun hoofd dat ik dan nog vaker op Simone zou gaan passen. Dan konden ze zelf mooi de wereld rond reizen. Ik wist niet wat ik hoorde! Weer besloot ik voor mezelf op te komen. Ik zei tegen mijn moeder dat Simone hun kind is, niet het mijne. Ze is ook hun verantwoordelijkheid. Binnenkort ga ik weg en zal Simone eindelijk niet meer mijn volledige leven bepalen.” Het kwam Janice duur te staan: haar ouders zeiden dat ze onredelijk deed en Simone had een meltdown. “Ik ga bij een vriendin logeren en ben druk aan het nadenken over hoe het nu verder moet. Hoe moet het vervolg van deze situatie eruit komen te zien?” Wat zou jij Janice aanraden?
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op het forum doet de vrouw haar verhaal onder de naam BoobieBarbarian.
Lees ook: ‘Mijn schoonouders stelden me hele onbeschofte vragen’
Wil je dit artikel bewaren? Pin het op Pinterest!
Bron: Reddit | Beeld: Unsplash, Imani Bahati