Daar had ze echt totaal geen zin in
Tabitha* moest vanwege een noodgeval ineens naar familie in Europa vliegen. Ze kwam naast een moeder met haar kind te zitten en er ontstond al gauw onenigheid. Op het forum Reddit vraagt Tabitha lezers of ze goed heeft gehandeld.
Veel ruimte nodig
“Ik zat op een tien uur durende vlucht van Amerika naar Europa”, begint Tabitha haar verhaal. Ik ben 1,95 meter lang en mijn knieën zijn beschadigd door het vele voetballen van vroeger. Daarom is het belangrijk voor mij dat ik een plek in een vliegtuig heb waar mijn benen voldoende ruimte krijgen. Ook wil ik graag af en toe op kunnen staan om heen en weer te wandelen. Ik had een stoel aan het gangpad geboekt. Geen extra grote, want daarvoor was de vlucht te last minute. Ik moest ineens naar Europa omdat een familielid was overleden en alleen deze stoelen waren nog over.”
Vervelend geluid
Vlak na het opstijgen begonnen de problemen. “De andere twee passagiers in ‘mijn’ gangetje waren een vrouw en haar kleuter. De kleuter draaide zich telkens van ons af en schreeuwde behoorlijk. Naast mijn benen zijn ook mijn oren er niet al te best aan toe, dus ik raakte al snel geïrriteerd. Ik deed mijn noise canceling oordopjes in en probeerde wat te slapen, maar dat bleek erg moeilijk te gaan”, aldus Tabitha.
Andere stoel
Ineens deed zich een handige mogelijkheid voor. “De persoon die de stoel voor mij had geboekt, had de vlucht gemist. Die stoel bood meer beenruimte, dus ik was er meteen happig op. Er werd echter niet meteen iets mee gedaan, dus wachtte ik af en ging ik even wandelen. Toen ik terugkwam, vroeg de vrouw met de kleuter of we van stoelen konden ruilen. Daar had ik geen zin in, want dan moest ik elke keer bij hen langs als ik wilde wandelen.”
Snel verhuisd
“Na mijn volgende korte wandeling kreeg ik ineens een ander aanbod van een stewardess”, schrijft Tabitha. “Ik kon ook een stoel in de business class van het vliegtuig krijgen. De vrouw naast mij hoorde die vraag ook en vroeg meteen of zij en haar kleuter naar die stoel mochten verhuizen. Ik was haar echter voor en verplaatste meteen al mijn spullen. De vrouw en haar kleuter stonden even later achter me in de rij voor de koffers en ze bleef maar nare opmerkingen over me maken. Ze zei ook tegen haar zoon ‘dat die gemene mevrouw hem de kans had afgenomen om in een lekkere stoel te zitten’. Ik voel me nu erg schuldig. Ligt het aan mij?” Wat zou jij tegen Tabitha zeggen?
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Op Reddit doet de vrouw haar verhaal onder de naam tresspassingchickens.
Lees ook: ‘Ik kan niet meer in mijn tuin zitten door de rooklucht van de buren’
Wil je dit artikel bewaren? Pin het op Pinterest!
Bron: Reddit | Beeld: Unsplash, Hanson Lu