Deze moeder legt uit hoe ze haar kind leerde haar niet meer te onderbreken

‘Mama! Maaaaaaamaaaaaaa! Mamamamamamama!’ Komt dit je bekend voor? Kinderen hebben vaak nog niet door dat hun ouders niet altijd alle aandacht op hun kunnen vestigen. Ben jij even met de buurvrouw aan het praten, dan schalt je kind dwars door het gesprek heen om iets te vragen. Door ze te leren op hun beurt te wachten om jou iets te vragen of te vertellen, leren ze al vroeg dat je mensen altijd uit moet praten.

Deze manier is simpel en effectief.

Onderbreken

Als je moeder bent dan herken je het vast: je bent aan het praten en je kind komt aanrennen om je iets te vragen of te vertellen. Als je niet meteen reageert schalt het al snel: ‘Mahaaaaaam!’ en hoor jij jezelf weer ‘wacht even!’ of ‘mama is aan het praten’ snauwen. Dit is natuurlijk heel erg irritant, want zo wil je je kind niet behandelen. Er is een manier om het voor beide partijen op te lossen.

Blog

De Australische blogger Kate van aneverdaystory vertelt dat ze deze techniek bij een vriendin zag. Ze was aan het praten met haar vriendin toen haar zoontje aan kwam rennen om zijn moeder iets te vertellen. In plaats van het normale gejengel en geroep, pakte het zoontje simpelweg zijn moeders pols vast en wachtte hij. De moeder legde haar hand over die van haar zoontje, maar praatte gewoon verder tegen Kate.

Wachten

Pas toen Kate’s vriendin was uitgepraat richte ze haar aandacht op haar zoontje. Door non-verbaal aan te geven dat hij haar iets te vertellen had, kon zij haar verhaal afmaken en daarna haar aandacht volledig op hem richten. Door elkaars hand aan te raken wisten ze dat ze elkaar hadden opgemerkt en niet negeerden, maar toch moest haar zoontje wachten. Kate vond dit een ontzettend lief, maar vooral praktisch voorval.

Invoeren

Kate vertelt op haar blog dat ze deze regel thuis ook meteen in ging voeren, nadat ze haar vriendin het had zien doen. Ze legde haar kinderen uit dat als papa of mama in gesprek was, ze hun hand op hun pols moesten leggen om de aandacht te krijgen. Soms ging het nog mis, maar door zelf het gebaar te maken werden de kinderen eraan herinnerd dat ze hun hand op hun ouders pols moesten leggen in plaats van te vragen. Kate vertelt dat het na een tijdje supergoed werkte en dat hun kinderen ze nooit meer onderbreken.

Lees ook: Kinderpsycholoog legt uit: zo ga je met de woedeaanvallen van je kind om

Dit bericht bewaren? Pin ‘m op Pinterest!

Bron: Flair | Beeld: Pexels